Драги планинари,
Ви што корачате стазама тишине, знате да се свет боље види одозго. Знам да осећећате да вам душа тражи реч, као што вам тело тражи дах на висини. Као што планина ћути, а говори све, тако и књига говори онима који знају да слушају.
Читајте, да вам мисли не остану саме. Пишите, јер оно што не изговоримо, постаје терет. Свуда се крије прича – нека не остане неизречена! Поведите и друге путем речи, као што их водите путем камена, гора, потока...
Човек који не пише, као да није до краја проживео оно што је видео.
У тишини висина - нека се зачује глас пера!
Саша Драгослав Петровић, Ниш

